Koningsdag, Bagamoyo en dag van de verpleging

Op 30 april hebben ook wij in Tanzania koningsdag gevierd. Om dit te vieren zijn we naar Dar es Salaam gegaan samen met de tropenartsen om ’s avonds naar de oranje party te gaan. Voor het feest gingen we eerst uiteten, ondertussen hoorden we de muziek van Frans Duits en andere foute muziek al. En natuurlijk zagen we overal mensen in het oranje lopen, na een paar maand zie je opeens weer allemaal Nederlanders rondlopen en hoor je iedereen om je heen praten. Het feest zelf was geweldig, het vond plaats in een grote tent waar een cover bandje muziek speelde. De soort muziek was heel gevarieerd, van ‘Doe maar’ tot Avicii. Het voelde echt als een Nederlands feestje en de Heineken flesjes maakten dit gevoel compleet. Alleen bij het zien van de masaii die aan het springen was op alle liedjes realiseerde ik me weer dat we echt niet in Nederland waren.

De volgende ochtend vertrokken we naar Bagamoyo, een oude slavenstad dat ooit de hoofdstad was van Tanzania. Het was overduidelijk toen we Bagamoyo inreden dat dit stadje wat Europese invloeden had, soms leek het net op de huisjes uit Frankrijk. Bij het resort sliepen we in een super leuk hutje, slechts een paar meter van de zee. We hebben echt genoten in Bagamoyo, hebben een klein museum bezocht over de slavenhandel en de tijd dat Duitsland hier nog de baas was. Overdag lekker zwemmen en ’s avonds heerlijk eten. ’s Ochtends gingen we voor zes uur opstaan om de zonsopgang bij de zee vanaf ons hutje te kunnen bekijken.
Maandagochtend om 7 uur vertrokken we naar Dar es Salaam, doordat we erg lang in de file stonden waren we pas rond 11 uur in Dar es salaam. De reis naar Turiani zou 6uur duren maar door alle files waren we rond 8 uur bijna in Turiani. Het werd al donker en we zouden nog 20 minuten moeten rijden en waren allemaal natuurlijk super moe van de lange reis. Maar in plaats van doorrijden kwamen we opeens in een file terecht, terwijl we op dit gedeelte van de weg bijna nooit een tegenligger zien. De brug die we moesten oversteken was namelijk overstroomd met water, maar dit was niet het ergste, achter de brug lag een diepe plas met water waar mensen doorheen liepen, het water kwam tot ver boven hun middel. De enige manier om te kunnen oversteken zou te voet zijn, maar met onze spullen leek dat niet erg verstandig. Daarom zijn we terug gereden naar Morogoro, gelukkig konden we aan het restaurant bij het hotel doorgeven dat wij eraan kwamen en stond om 10 uur het eten klaar.
De volgende ochtend wouden we terug naar Turiani om zo snel mogelijk weer te kunnen werken. Na een paar uur wachten bij het hotel, hadden we de hoop opgegeven dat onze taxi ons op zou halen. Het bleek namelijk dat alle bussen aan het staken waren, dus zaten we nog een dagje verplicht vast in Morogoro. Niet wetende wanneer de staking zou ophouden. We hadden natuurlijk geen rekening gehouden met twee extra nachten en eventueel nog meer nachten. Maar gelukkig konden we woensdag ochtend weer terug naar Turiani.

Dinsdag 12 mei was het de dag van de verpleging en dus reden voor een feestje. Rond drie uur gingen we met alle verpleegkundigen zingend naar de kerk lopen. Hier was een dienst van twee uur met dans en zang en natuurlijk cadeautjes! Al dansend mochten wij samen met de verpleegkundigen van het ziekenhuis de kerk een stoeptegel cadeau geven. Vervolgens liepen we al zingend en met een kaarsje terug naar het ziekenhuis, in het ziekenhuis liepen we langs alle afdelingen om voor de patiënten te zingen en ook cadeautjes te brengen.
Hierna konden we naar huis om vervolgens om 7 uur naar het feest van de verpleegkundigen te gaan. We hadden een feest met veel muziek en dans verwacht en natuurlijk veel eten want daar houden ze hier van. We mochten inderdaad dansend binnenkomen, om vervolgens voor de eregasten te dansen en dan te zitten. Een paar uur lang hebben we geluisterd naar speeches in het Swahili, hele slechte toneelstukjes gezien van de verpleegkundigen en een modeshow. Afwisselend met een minuutje dansen en vervolgens snel weer te kunnen zitten. Natuurlijk eindigde het feest met eten en heel veel drinken. Een heel ander feestje dan gedacht maar wel weer bijzonder om mee te maken.

Liefs Paulien