Bruiloft

De afgelopen weken zijn weer voorbij gevlogen, de tijd gaat hier zo snel. Nog 5 weken en dat zit mijn stage er alweer op.
De vorige twee week heb ik stage gelopen op een nieuwe afdeling, Female. De eerste week bestond voornamelijk uit het opzetten van het project waar Rosanne en ik nu mee bezig zijn. Namelijk het invoeren van het meten van de saturatie. We hebben hier een les over gegeven aan de verpleegkundigen en de artsen en zijn vervolgens op de afdelingen wezen coachen.
Ondertussen kon ik ook wel meekijken op de Female en heb ik al wat wonden mogen verzorgen. Waaronder de wonden van een meisje dat door meer dan 100 bijen is gestoken. Het meisje ligt al een tijdje op de afdeling en de bijensteken zijn nu enorme wonden geworden. Erg zielig om te zien ook al verbaasd het mij hoe sterk het meisje is. Tijdens de wondzorg houdt ze zich altijd ontzettend sterk.
Deze week was vooral erg heftig. Er was een oudere vrouw opgenomen met een herseninfarct, ze was buiten bewustzijn en lag aan het zuurstof. Als ik bij haar kwam om de vitale functies te meten, stopte ze soms met ademhalen en het gevoel dat ik niets voor haar kon doen greep me onwijs aan. Voor mijn gevoel lag de vrouw alleen maar te vechten en zou ze langzaam uitputten en overlijden. Dit is uiteindelijk ook ’s nachts gebeurd.
De volgende ochtend was er een nieuw meisje opgenomen in shock. Een meisje van 21 jaar dat een illegale abortus had gepleegd. Dit was alleen niet goed gegaan en daarom moest ze opnieuw geopereerd worden. Toen ik op de afdeling kwam, had het meisje een heel erg lage saturatie (te weinig zuurstof in het bloed) en had nog steeds tekenen van shock. Jammer genoeg konden haar geen zuurstof geven omdat er geen stroom was. Ze vertelde dat ze buikpijn had en daarom is er besloten om haar opnieuw te opereren, om te kijken wat ze zouden aantreffen. De buikpijn is echter normaal nadat iemand een abortus heeft gepleegd en omdat ze shock verschijnselen vertoonde is een operatie uitvoeren niet verstandig. ’s Middags kreeg ik het bericht dat ze tijdens de operatie is overleden. Ik kreeg een onwijs schuldgevoel en was erg verdrietig. Steeds had ik het idee dat ik ze had moeten tegenhouden om de operatie uit te voeren, terwijl ik weet dat ze echt niet naar mij hadden geluisterd. Op de afdeling ben ik gelijk naar de zus van het meisje gelopen, ik had haar die middag uitgelegd wat de situatie was van haar zusje. Het enige wat ik nu voor haar kon doen is haar een knuffel geven en vertellen hoe erg ik het voor haar vind. Ik vond het verschrikkelijk om haar te moeten vertellen dat haar zusje is overleden, terwijl het waarschijnlijk een medische fout was.
De moeder van het meisje kwam helemaal schreeuwend en huilend de afdeling op. Alle verpleegkundigen raakten in paniek en ze wouden gelijk een bloeddruk en een saturatie bij de vrouw meten. De bloeddruk was natuurlijk veel te hoog, wat niet heel raar is in deze situatie. De verpleegkundigen deden zo hysterisch en wouden haar aan het zuurstof leggen terwijl dit helemaal niet nodig was.

Na dit heftige weekje hebben we besloten in het weekend wat leuke te gaan doen. Lekker film kijken en wandelen naar een berg achter het ziekenhuis. Alleen toen we bijna boven waren, begon het zo erg te regenen dat het niet heel verstandig was om verder te lopen. De hele weg naar beneden was een grote modderpoel geworden en alles was glad. We stonden tot onze enkels in de plassen en zijn drijfnat thuis aangekomen. Het uitzicht boven was wel heel mooi, overal waar je kijkt zie je palmbomen.

Ik heb ook een echte Afrikaanse bruiloft meegemaakt. We zouden die middag om 2 uur worden opgehaald, dit liep natuurlijk uit, net zoals altijd in Tanzania. Rond een uur of 4 werden we opgehaald en gingen we naar de kerk. De dienst bestond uit veel zingen, dansen en een preek. Vervolgens konden ze het ja-woord aan elkaar zeggen en mekaar feliciteren met twee heel formele kussen op de wang.
Na de dienst werd er gegooid met rijst en reden we verder naar het volgende gedeelte van het feest. Eerst gingen we naar een foto-locatie, waar de bruidsfoto’s werden gemaakt. Na lang te hebben gewacht werden we hier weer opgehaald om naar het feest te gaan. Alle gasten zaten al binnen, wij moesten buiten wachten tot het bruidspaar er was. Het bruidspaar ging dansend naar binnen en er werd van ons verwacht om dansend achter hun aan ook naar binnen te gaan. Lekker ongemakkelijk om als een soort eregasten te worden behandeld door mensen die je eigenlijk amper kent. Het feest is net een grote show, alles was over de top versierd en overal wordt een groot spektakel van gemaakt. Een heel leuke ervaring om nooit meer te vergeten.

Ondertussen hebben we in huis een soort dierentuin. De kakkerlakken in de douche, de hagedissen in de slaapkamers en de woonkamer, allemaal mieren die graag nog wat etensrestjes van de borden opruimen, muggen, een gigantische spin en nu hebben we ook muizen. Gister zagen we een muis voorbij rennen terwijl we lekker film aan het kijken waren.

Iedereen een fijne koningsdag gewenst en groetjes uit Tanzania!